ဒီ Blog ေလးကိုစေရးေတာ့ လူတိုင္း Blog ေတြလုပ္ၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ IT field ထဲမွာေနေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ စေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရးရင္း ေရးရင္းနဲ႔ လူေတြဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြမ်ားမ်ားလာတယ္။ ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ့ ေၾကာင္းအရာထက္ ဘာအေၾကာင္းေရးရင္လူေတြ စိတ္၀င္စားၾကမလဲ ဆိုတာကိုဘဲ အၿမဲ အေလးေပး စဥ္းစားလာမိတယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႕ ကိုယ္ရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို ကိုဘာသာ ပိတ္ပင္မွန္းမသိ ပိတ္ပင္ မိလာတယ္။ လူျဖစ္တဲ့ အတြက္ အသိအမွတ္ျပဳခံမွဳကို တက္မက္လိုခ်င္တဲ့ စိတ္႐ွိခဲ့တယ္။ အသိအမွတ္ျပဳ မခံရခင္ တံုးကေတာ့ သာမန္တက္မက္မွု အဆင့္ဘဲ႐ွိေသးတယ္။ နည္းနည္းအသိအမွတ္ျပဳ ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာမွ အသိအမွတ္ျပဳခံရမွဳေတြ နည္းသြားမယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ မ႐ွိေတာ့ဘူး ဆိုရင္ ပိုပိုၿပီးေတာ့ မခံမရက္ႏိုင္နဲ႕ ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။
အသိအမွတ္ျပဳခံရမွဳေနာက္ကို လိုက္ရင္ ကို႔ရဲ႕လြတ္လပ္မွဳေတြကို ဆံုး႐ွံဳးလိုက္ရမယ္ဆိုတာကိုသိလာတယ္။ အသိအမွတ္ျပဳခံရမွဳေတြနဲ႔ ထင္ေပၚမွဳေနာက္ကို လိုက္မလား ? လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ႐ွင္သန္ေနထိုင္မလား ? တစ္ခုကိုလိုခ်င္ရင္ တစ္ခုကိုေတာ့စြန္႔လႊတ္ ရမွာေပါ့။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ ႏွစ္ခုလံုးကို တစ္ၿပိဳင္တည္းရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးမရခဲ့ရင္ အတိုင္းထက္အလြန္ ပိုၿပီး ခံစားရ အံုးမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လြတ္လပ္မွဳကို တျခားေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ ကင္းစြာနဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဒီ Blog ေလးမွာ အခုအခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ ေရးခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေရးမယ္။ ဒီ Blog ကို ဖတ္တဲ့လူေတြ ဘာမွေမွ်ာ္လင့္ ပါနဲ႔လို႔ ေမတၱာရပ္ပါတယ္။ :)
ကၽြန္ေတာ္ ေရးခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေႏွာင္ဖြဲ႕မွဳ ကင္းစြာနဲ႔ပဲ ဆက္လက္ ႐ွင္သန္ေစပါေတာ့မယ္။
Sunday, September 14, 2008
မေမွ်ာ္လင့္တာေကာင္းပါတယ္
Friday, May 23, 2008
Wednesday, May 7, 2008
Subscribe to:
Comments (Atom)
